China is een wereldmacht geworden, maar er is te weinig discussie over hoe het is gebeurd en wat het betekent.Velen geloven dat China zijn ontwikkelingsmodel exporteert en het aan andere landen oplegt.Maar Chinese bedrijven breiden ook hun aanwezigheid uit door samen te werken met lokale spelers en instellingen, waarbij ze lokale en traditionele vormen, normen en praktijken aanpassen en overnemen.
Dankzij jarenlange genereuze financiering van de Ford Carnegie Foundation is het bedrijf actief in zeven regio's van de wereld: Afrika, Centraal-Azië, Latijns-Amerika, het Midden-Oosten en Noord-Afrika, de Stille Oceaan, Zuid-Azië en Zuidoost-Azië.Door een combinatie van onderzoek en strategische bijeenkomsten verkent het project deze complexe dynamiek, waaronder hoe Chinese bedrijven zich aanpassen aan de lokale arbeidswetten in Latijns-Amerika, en hoe Chinese banken en fondsen traditionele islamitische financierings- en kredietproducten in Zuidoost-Azië en Centraal-Azië verkennen. .Oost- en Chinese actoren helpen lokale werknemers hun vaardigheden in Centraal-Azië te verbeteren.Deze adaptieve strategieën van China, die zich aanpassen aan en functioneren in de lokale realiteit, worden vooral genegeerd door westerse politici.
Uiteindelijk heeft het project tot doel het begrip en de discussie over de rol van China in de wereld aanzienlijk uit te breiden en innovatieve politieke ideeën te genereren.Dit zou lokale actoren in staat kunnen stellen Chinese energieën beter te kanaliseren om hun samenlevingen en economieën te ondersteunen, lessen te bieden voor westerse betrokkenheid over de hele wereld, vooral in ontwikkelingslanden, China’s eigen politieke gemeenschap te helpen leren van de diversiteit van de lessen uit de Chinese ervaring, en mogelijk de wrijving.
De zakelijke gesprekken tussen Benin en China laten zien hoe beide partijen hun weg kunnen vinden in de dynamiek van zakelijke relaties in China en Afrika.In Benin voerden Chinese en lokale functionarissen langdurige onderhandelingen over een overeenkomst om een commercieel centrum op te zetten, gericht op het verdiepen van de zakelijke banden tussen Chinese en Beninse zakenlieden.Het centrum, strategisch gelegen in Cotonou, de belangrijkste economische stad van Benin, heeft tot doel investeringen en groothandelsactiviteiten te bevorderen en dient niet alleen als centrum voor Chinese zakelijke relaties in Benin, maar ook in de West-Afrikaanse regio, vooral in de uitgestrekte en groeiende regio. van de naburige markt van Nigeria.
Dit artikel is gebaseerd op origineel onderzoek en veldwerk uitgevoerd in Benin van 2015 tot 2021, evenals concepten en definitieve contracten waarover de auteurs hebben onderhandeld, waardoor parallelle vergelijkende tekstanalyse mogelijk is, evenals interviews voorafgaand aan het veld en follow-ups.-omhoog.Interviews met vooraanstaande onderhandelaars, Beninese zakenlieden en voormalige Beninese studenten in China.Het document laat zien hoe de Chinese en Beninse autoriteiten onderhandelden over de oprichting van het centrum, in het bijzonder hoe de Beninse autoriteiten de Chinese onderhandelaars hebben aangepast aan de lokale Beninse arbeids-, bouw- en wettelijke regelgeving en druk hebben uitgeoefend op hun Chinese tegenhangers.
Deze tactiek zorgde ervoor dat de onderhandelingen langer duurden dan normaal.De samenwerking tussen China en Afrika wordt vaak gekenmerkt door snelle onderhandelingen, een aanpak die in sommige gevallen nadelig is gebleken, omdat deze kan leiden tot vage en oneerlijke voorwaarden in het uiteindelijke contract.De onderhandelingen in het Benin China Business Center zijn een goed voorbeeld van hoe goed gecoördineerde onderhandelaars de tijd kunnen nemen om samen te werken met verschillende overheidsdepartementen en kunnen helpen betere resultaten te bereiken op het gebied van hoogwaardige infrastructuur en naleving van de bestaande bouw-, arbeids-, milieu-eisen. en bedrijfsregels.en het onderhouden van goede bilaterale betrekkingen met China.
Studies naar commerciële relaties tussen Chinese en Afrikaanse niet-statelijke actoren, zoals kooplieden, kooplieden en kooplieden, richten zich meestal op de manier waarop Chinese bedrijven en migranten goederen en goederen importeren en concurreren met lokale Afrikaanse bedrijven.Maar er bestaat een “parallelle” reeks Chinees-Afrikaanse zakenrelaties omdat, zoals Giles Mohan en Ben Lambert het uitdrukten, “veel Afrikaanse regeringen China bewust zien als een potentiële partner in de economische ontwikkeling en de legitimiteit van het regime.kijk naar China als een nuttige bron van hulpbronnen voor persoonlijke en zakelijke ontwikkeling.”1 De aanwezigheid van Chinese goederen in Afrika neemt ook toe, deels vanwege het feit dat Afrikaanse kooplieden goederen uit China kopen die in Afrikaanse landen worden verkocht.
Deze zakelijke relaties, vooral in het West-Afrikaanse land Benin, zijn zeer leerzaam.Halverwege de jaren 2000 onderhandelden lokale bureaucraten in China en Benin over de oprichting van een economisch en ontwikkelingscentrum (plaatselijk bekend als een commercieel centrum), gericht op het ontwikkelen van economische en commerciële banden tussen de twee partijen door het aanbieden van een reeks handelsfaciliterende diensten en activiteiten. .ontwikkeling en andere aanverwante diensten.Het Centrum probeert ook de zakelijke relaties tussen Benin en China, die meestal informeel of semi-formeel zijn, te helpen formaliseren.Strategisch gelegen in Cotonou, het belangrijkste economische centrum van Benin, dicht bij de belangrijkste haven van de stad, wil het centrum Chinese bedrijven in Benin en in heel West-Afrika bedienen, vooral in de grote en groeiende markt van de buurlanden.Bevordering van de groei van investeringen en groothandel.in Nigeria.
Dit rapport onderzoekt hoe de Chinese en Beninse autoriteiten onderhandelden over de voorwaarden voor de opening van het Centrum en, in het bijzonder, hoe de Beninse autoriteiten de Chinese onderhandelaars hebben aangepast aan de lokale arbeid, bouw, wettelijke normen en regelgeving van Benin.Chinese onderhandelaars zijn van mening dat de langer dan gebruikelijke onderhandelingen Benin-functionarissen in staat stellen de regelgeving effectiever af te dwingen.In deze analyse wordt gekeken naar hoe dergelijke onderhandelingen in de echte wereld werken, waar Afrikanen niet alleen over veel vrije wil beschikken, maar deze ook gebruiken voor aanzienlijke invloed, ondanks de asymmetrie in de betrekkingen met China.
Afrikaanse bedrijfsleiders spelen een sleutelrol bij het verdiepen en ontwikkelen van de economische banden tussen Benin en China, en zorgen ervoor dat Chinese bedrijven niet de enige begunstigden zijn van hun actieve betrokkenheid op het continent.Het geval van dit zakencentrum biedt waardevolle lessen voor Afrikaanse onderhandelaars die betrokken zijn bij de onderhandelingen over commerciële deals en de daarmee samenhangende infrastructuur met China.
De afgelopen jaren zijn de handels- en investeringsstromen tussen Afrika en China dramatisch toegenomen.Sinds 2009 is China de grootste bilaterale handelspartner van Afrika.3 Volgens het laatste Global Investment Report van de Conferentie over Handel en Ontwikkeling van de Verenigde Naties (VN) is China de vierde grootste investeerder in Afrika (in termen van FDI) na Nederland, Groot-Brittannië en Frankrijk in 20194. $35 miljard in 2019 tot $44 miljard in 2019. 5
Deze pieken in de officiële handels- en investeringsstromen weerspiegelen echter niet echt de omvang, kracht en snelheid van de uitbreiding van de economische banden tussen China en Afrika.Dit komt omdat overheden en staatsbedrijven (SOE’s), die vaak onevenredige media-aandacht krijgen, niet de enige spelers zijn die deze trends aansturen.Tot de steeds complexer wordende spelers in de Chinees-Afrikaanse zakenrelaties behoren in feite een groot aantal particuliere Chinese en Afrikaanse spelers, vooral het MKB.Ze werken zowel in de formeel georganiseerde economie als in semi-formele of informele omgevingen.Een deel van het doel van het opzetten van zakencentra van de overheid is het faciliteren en reguleren van deze zakelijke relaties.
Net als veel andere Afrikaanse landen wordt de economie van Benin gekenmerkt door een sterke informele sector.Volgens de Internationale Arbeidsorganisatie bevonden zich in 2014 bijna acht op de tien werknemers in Afrika bezuiden de Sahara in een ‘kwetsbare baan’.6 Volgens een studie van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft informele economische activiteit echter de neiging de belastingheffing in ontwikkelingslanden ernstig te beperken, die het meest behoefte hebben aan een stabiele belastinggrondslag.Dit suggereert dat de regeringen van deze landen geïnteresseerd zijn in het nauwkeuriger meten van de omvang van de informele economische activiteit en in het leren hoe de productie van de informele naar de formele sector kan worden verplaatst.7 Concluderend kunnen deelnemers aan de formele en informele economie de zakelijke betrekkingen tussen Afrika en China verdiepen.Het louter betrekken van de rol van de overheid verklaart deze keten van actie niet.
Naast de grote Chinese staatsbedrijven die in Afrika actief zijn op gebieden variërend van de bouw en energie tot landbouw en olie en gas, zijn er bijvoorbeeld verschillende andere belangrijke spelers.De Chinese provinciale staatsbedrijven spelen ook een rol, hoewel ze niet dezelfde privileges en belangen hebben als de grote staatsbedrijven die onder de jurisdictie vallen van de centrale autoriteiten in Peking, met name de Commissie van de Staatsraad voor toezicht en beheer van staatsactiva.Deze provinciale spelers winnen echter steeds meer marktaandeel in verschillende belangrijke Afrikaanse industrieën, zoals de mijnbouw, de farmaceutische industrie, de oliesector en de mobiele communicatie.8 Voor deze provinciale bedrijven was internationalisering een manier om de groeiende concurrentie van grote centrale staatsbedrijven op de Chinese binnenlandse markt te vermijden, maar het betreden van nieuwe overzeese markten is ook een manier om hun bedrijf te laten groeien.Deze staatsbedrijven opereren vaak grotendeels autonoom, zonder enige centrale planning die door Peking is opgelegd.9
Er zijn ook andere belangrijke actoren.Naast Chinese staatsbedrijven op centraal en provinciaal niveau opereren er in Afrika ook grote netwerken van Chinese particuliere ondernemingen via semi-formele of informele transnationale netwerken.In West-Afrika zijn er in de hele regio veel gecreëerd, en nog veel meer in landen als Ghana, Mali, Nigeria en Senegal.10 Deze particuliere Chinese bedrijven spelen een steeds belangrijkere rol in de handelsbetrekkingen tussen China en Afrika.Ongeacht de omvang van de betrokken bedrijven, benadrukken veel analyses en commentaren de rol van deze Chinese spelers, inclusief particuliere bedrijven.De Afrikaanse particuliere sector is echter ook actief bezig met het verdiepen van het netwerk van commerciële betrekkingen tussen hun landen en China.
Chinese goederen, vooral textiel, meubels en consumptiegoederen, zijn alomtegenwoordig op de Afrikaanse stedelijke en landelijke markten.Sinds China de grootste handelspartner van Afrika is geworden, is het marktaandeel van deze producten inmiddels iets groter dan dat van vergelijkbare producten in westerse landen.elf
Afrikaanse bedrijfsleiders leveren een belangrijke bijdrage aan de distributie van Chinese goederen in Afrika.Als importeurs en distributeurs op alle niveaus van de relevante toeleveringsketen leveren zij deze consumentenproducten vanuit verschillende regio’s van het vasteland van China en Hong Kong, en vervolgens via Cotonou (Benin), Lomé (Togo), Dakar (in Senegal) en Accra (in Ghana), enz. 12 Ze spelen een centrale rol in het steeds dichter wordende commerciële netwerk tussen China en Afrika.
Dit fenomeen is historisch verbonden.In de jaren zestig en zeventig gingen enkele West-Afrikaanse landen na de onafhankelijkheid diplomatieke betrekkingen aan met de door de Communistische Partij geleide Volksrepubliek China, en Chinese goederen stroomden het land binnen toen het overzeese ontwikkelingssamenwerkingsprogramma van Peking vorm kreeg.Deze goederen worden al lange tijd op lokale markten verkocht en de gegenereerde opbrengst wordt gerecycled voor lokale ontwikkelingsprojecten.13
Maar naast Afrikaanse bedrijven zijn ook andere Afrikaanse niet-statelijke actoren betrokken bij deze economische transacties, vooral studenten.Sinds de jaren zeventig en tachtig, toen de diplomatieke betrekkingen van China met de regeringen van verschillende West-Afrikaanse landen leidden tot het toekennen van beurzen aan Afrikaanse studenten om in China te studeren, hebben sommige Afrikaanse afgestudeerden van deze programma's kleine bedrijfjes opgericht die Chinese goederen naar hun land exporteren. om de lokale inflatie te compenseren..veertien
Maar de uitbreiding van de import van Chinese goederen in de Afrikaanse economieën heeft een bijzonder sterke impact gehad op Franstalig Afrika.Dit is gedeeltelijk te wijten aan schommelingen in de waarde van de West-Afrikaanse versie van de CFA-frank (ook bekend als de CFA-frank), een gemeenschappelijke regionale munt die ooit gekoppeld was aan de Franse frank (nu gekoppeld aan de euro).1994 Na de devaluatie van de Gemeenschapsfrank met de helft verdubbelden de prijzen van Europese consumptiegoederen die als gevolg van de devaluatie van de munt werden geïmporteerd, en werden Chinese consumptiegoederen concurrerender.15 Chinese en Afrikaanse zakenlieden, waaronder nieuwe bedrijven, profiteerden in deze periode van deze trend, waardoor de commerciële banden tussen China en West-Afrika verder werden verdiept.Deze ontwikkelingen helpen Afrikaanse huishoudens ook om Afrikaanse consumenten een breder scala aan in China gemaakte producten te bieden.Uiteindelijk heeft deze trend het huidige consumptieniveau in West-Afrika versneld.
Uit analyse van de zakenrelaties tussen China en een aantal West-Afrikaanse landen blijkt dat Afrikaanse zakenlieden op zoek zijn naar een markt voor goederen uit China, omdat zij hun lokale markten goed kennen.Mohan en Lampert merken op dat “Ghanese en Nigeriaanse ondernemers een directere rol spelen in het stimuleren van een Chinese aanwezigheid door consumptiegoederen, maar ook partners, werknemers en kapitaalgoederen uit China te kopen.”in beide landen.Een andere kostenbesparende strategie is het inhuren van Chinese technici om toezicht te houden op de installatie van apparatuur en om lokale technici op te leiden om dergelijke machines te bedienen, onderhouden en repareren.Zoals onderzoeker Mario Esteban opmerkte, zijn sommige Afrikaanse spelers “actief Chinese werknemers aan het werven … om de productiviteit te verhogen en goederen en diensten van hogere kwaliteit te leveren.”17
Nigeriaanse zakenlieden en bedrijfsleiders hebben bijvoorbeeld het Chinatown-winkelcentrum in de hoofdstad Lagos geopend, zodat Chinese immigranten Nigeria kunnen zien als een plek om zaken te doen.Volgens Mohan en Lampert is het doel van de joint venture om “Chinese ondernemers te betrekken bij het verder openen van fabrieken in Lagos, waardoor banen worden gecreëerd en de economische ontwikkeling wordt ondersteund.”Voortgang.Andere West-Afrikaanse landen, waaronder Benin.
Benin, een Franstalig land met 12,1 miljoen inwoners, is een goede weerspiegeling van deze steeds nauwere commerciële dynamiek tussen China en West-Afrika.19 Het land (voorheen Dahomey) werd in 1960 onafhankelijk van Frankrijk en aarzelde vervolgens tot begin jaren zeventig tussen de diplomatieke erkenning van de Volksrepubliek China en de Republiek China (Taiwan).Benin werd in 1972 de Volksrepubliek China onder president Mathieu Kerek, die een dictatuur met communistische en socialistische kenmerken vestigde.Hij probeerde te leren van de ervaringen in China en de Chinese elementen thuis te imiteren.
Deze nieuwe bevoorrechte relatie met China opende de Beninse markt voor Chinese goederen zoals Phoenix-fietsen en textiel.Twintig Chinese zakenlieden richtten in 1985 de Textile Industry Association op in de Beninse stad Lokosa en sloten zich aan bij het bedrijf.Kooplieden uit Benin reizen ook naar China om andere goederen te kopen, waaronder speelgoed en vuurwerk, en brengen deze terug naar Benin.21 In 2000 verving China onder Kreku Frankrijk als de grootste handelspartner van Benin.De betrekkingen tussen Benin en China verbeterden aanzienlijk in 2004 toen China de EU verving, waardoor China's leiderschap als grootste handelspartner van het land werd versterkt (zie Grafiek 1).tweeëntwintig
Naast nauwere politieke banden helpen ook economische overwegingen deze uitgebreide handelspatronen te verklaren.De lage kosten van Chinese goederen maken in China gemaakte goederen aantrekkelijk voor Beninese handelaren, ondanks de hoge transactiekosten, inclusief verzendkosten en tarieven.23 China biedt Beninese handelaren een breed scala aan producten in verschillende prijsklassen en zorgt voor een snelle visumverwerking voor Beninese handelaren, in tegenstelling tot Europa waar zakenvisa in het Schengengebied handiger zijn voor Beninese (en andere Afrikaanse) handelaren. Moeilijk te verkrijgen.24 Als gevolg hiervan is China voor veel Beninese bedrijven de voorkeursleverancier geworden.Volgens interviews met Beninse zakenlieden en oud-studenten in China heeft het relatieve gemak van zakendoen met China bijgedragen aan de uitbreiding van de particuliere sector in Benin, waardoor meer mensen economisch actief zijn geworden.25
Beninse studenten doen ook mee, profiteren van de gemakkelijke verkrijging van studentenvisa, leren Chinees en treden op als tolken tussen Benin en Chinese zakenlieden (inclusief textielbedrijven) tussen China en de terugkeer van Benin.De aanwezigheid van deze lokale Beninese vertalers hielp de taalbarrières die vaak bestaan tussen Chinese en buitenlandse zakenpartners, ook in Afrika, gedeeltelijk weg te nemen.Beninese studenten vormen een schakel tussen Afrikaanse en Chinese bedrijven sinds het begin van de jaren tachtig, toen Beninezen, vooral de middenklasse, beurzen begonnen te ontvangen om op grote schaal in China te studeren.26
Studenten kunnen dergelijke rollen op zich nemen, deels omdat de Beninse ambassade in Peking, in tegenstelling tot de Chinese ambassade in Benin, grotendeels bestaat uit diplomaten en technische experts die vooral verantwoordelijk zijn voor de politiek en minder betrokken zijn bij commerciële relaties.27 Als gevolg hiervan worden veel Beninese studenten ingehuurd door lokale bedrijven om op informele wijze vertalingen en zakelijke diensten te verlenen in Benin, zoals het identificeren en evalueren van Chinese fabrieken, het faciliteren van locatiebezoeken en het uitvoeren van due diligence op goederen die in China zijn gekocht.Beninse studenten bieden deze diensten aan in een aantal Chinese steden, waaronder Foshan, Guangzhou, Shantou, Shenzhen, Wenzhou, Xiamen en Yiwu, waar tientallen Afrikaanse zakenlieden op zoek zijn naar alles, van motorfietsen, elektronica en bouwmaterialen tot snoep en speelgoed.Leveranciers van diverse goederen.Deze concentratie van Beninese studenten heeft ook bruggen geslagen tussen Chinese zakenlieden en andere zakenlieden uit West- en Centraal-Afrika, waaronder Ivoorkust, de Democratische Republiek Congo, Nigeria en Togo, aldus oud-studenten die afzonderlijk voor dit onderzoek zijn geïnterviewd.
In de jaren tachtig en negentig waren de handelsbetrekkingen tussen China en Benin voornamelijk georganiseerd langs twee parallelle sporen: officiële en formele overheidsrelaties en informele business-to-business- of business-to-consumer-relaties.Respondenten van de Benin Nationale Raad van Werkgevers (Conseil National du Patronat Beninois) zeiden dat Beninse bedrijven die niet geregistreerd zijn bij de Benin Kamer van Koophandel en Industrie het meest hebben geprofiteerd van de groeiende betrekkingen met China via directe aankopen van bouwmaterialen en andere goederen.29 Deze ontluikende relatie tussen de zakensector van Benin en gevestigde Chinese spelers is verder ontwikkeld sinds China grote intergouvernementele infrastructuurprojecten in de economische hoofdstad van Benin, Cotonou, begon te sponsoren.De populariteit van deze grootschalige bouwprojecten (overheidsgebouwen, congrescentra, enz.) heeft de belangstelling van Beninese bedrijven om bouwmaterialen van Chinese leveranciers te kopen vergroot.dertig
Eind jaren negentig en begin jaren 2000 werd deze informele en semi-formele handel in West-Afrika aangevuld door de groeiende vestiging van Chinese commerciële centra, ook in Benin.Commerciële centra, opgericht door lokale kooplieden, zijn ook ontstaan in de hoofdsteden van andere West-Afrikaanse landen, zoals Nigeria.Deze hubs hebben Afrikaanse huishoudens en bedrijven geholpen hun mogelijkheden uit te breiden om Chinese goederen in bulk te kopen en hebben sommige Afrikaanse regeringen in staat gesteld deze commerciële relaties, die organisch gescheiden zijn van officiële economische en diplomatieke betrekkingen, beter te organiseren en te reguleren.
Benin is geen uitzondering.Hij creëerde ook nieuwe instellingen om de zakelijke relaties met China beter te organiseren en te reguleren.Het beste voorbeeld is het Centre Chinois de Développement Economique et Commercial au Benin, opgericht in 2008 in het belangrijkste zakendistrict van Gancy, Cotonou, vlakbij de zeehaven.Het centrum, ook wel bekend als het China Business Center Benin Center, werd opgericht als onderdeel van een formeel partnerschap tussen de twee landen.
Hoewel de bouw pas in 2008 werd voltooid, werd tien jaar geleden, tijdens het presidentschap van Krekou, in januari 1998 in Peking een voorlopig memorandum van overeenstemming ondertekend, waarin het voornemen werd vermeld om een Chinees zakencentrum in Benin te vestigen.31 Het hoofddoel van het Centrum is het bevorderen van de economische en zakelijke samenwerking tussen Chinese en Beninse entiteiten.Het centrum is gebouwd op 9700 vierkante meter grond en heeft een oppervlakte van 4000 vierkante meter.De bouwkosten van 6,3 miljoen dollar werden gedekt door een gemengd financieringspakket, georganiseerd door de Chinese overheid en provinciale Teams International in Ningbo, Zhejiang.In totaal komt 60% van de financiering uit subsidies, terwijl de resterende 40% wordt gefinancierd door internationale teams.32 Het Centrum werd opgericht onder een Build-Operate-Transfer (BOT)-overeenkomst die een huurovereenkomst van 50 jaar van de regering van Benin in handen van Teams International omvatte, waarna de infrastructuur zou worden overgedragen aan de controle van Benin.33
Oorspronkelijk voorgesteld door een vertegenwoordiger van de Chinese ambassade in Benin, was dit project bedoeld als een centraal punt voor Beninse bedrijven die geïnteresseerd waren in zakendoen met China.34 Volgens hen zal het zakencentrum vertegenwoordigers van Beninese en Chinese bedrijven een centraal platform bieden om de handel uit te breiden, wat er uiteindelijk toe zou kunnen leiden dat meer informele bedrijven officieel worden geregistreerd bij de Beninese Kamer van Koophandel en Industrie.Maar behalve dat het een one-stop-zakencentrum zal zijn, zal het zakencentrum ook dienen als knooppunt voor diverse handelspromotie- en bedrijfsontwikkelingsactiviteiten.Het heeft tot doel investeringen, import, export, doorvoer en franchiseactiviteiten te bevorderen, tentoonstellingen en internationale zakenbeurzen, groothandelsmagazijnen voor Chinese producten te organiseren en Chinese bedrijven te adviseren die geïnteresseerd zijn in biedingen op stedelijke infrastructuurprojecten, landbouwbedrijven en dienstgerelateerde projecten.
Maar hoewel de Chinese acteur misschien het commerciële centrum heeft bedacht, is dat niet het einde van het verhaal.De onderhandelingen duurden langer dan verwacht, omdat de Beninese acteur verwachtingen stelde, zijn eigen eisen stelde en aandrong op harde deals waaraan Chinese spelers zich moesten aanpassen.Excursies, interviews en belangrijke interne documenten vormen het toneel voor onderhandelingen en hoe de staatslieden van Benin kunnen optreden als volmachten en Chinese actoren kunnen overtuigen zich aan te passen aan lokale normen en commerciële regels, gegeven de asymmetrische relatie van het land met een sterker China.35
De Chinees-Afrikaanse samenwerking wordt vaak gekenmerkt door snelle onderhandelingen, sluiting en implementatie van overeenkomsten.Critici beweren dat dit snelle proces heeft geleid tot een achteruitgang van de kwaliteit van de infrastructuur.36 De onderhandelingen in Benin over het China Business Center in Cotonou lieten daarentegen zien hoeveel een goed gecoördineerd bureaucratisch team van verschillende ministeries kan bereiken.Dit geldt vooral wanneer zij de gesprekken stimuleren door aan te dringen op een vertraging.Overleg met vertegenwoordigers van verschillende overheidsdepartementen, bied oplossingen aan om hoogwaardige infrastructuur te creëren en zorg voor naleving van lokale bouw-, arbeids-, milieu- en zakelijke normen en codes.
In april 2000 arriveerde een Chinese vertegenwoordiger uit Ningbo in Benin en zette een projectkantoor voor een bouwcentrum op.De partijen zijn voorbereidende onderhandelingen gestart.Aan de kant van Benin zitten vertegenwoordigers van het Bouwbureau van het Ministerie van Milieu, Volkshuisvesting en Stedelijke Planning (benoemd om leiding te geven aan het stadsplanningsteam van de regering van Benin), het Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Ministerie van Planning en Ontwikkeling, het Ministerie van Industrie en Handel en het Ministerie van Economie en Financiën.Tot de deelnemers aan de gesprekken met China behoren onder meer de Chinese ambassadeur in Benin, de directeur van het Ningbo Foreign Trade and Economic Cooperation Bureau en vertegenwoordigers van een internationale groep.37 In maart 2002 arriveerde een andere Ningbo-delegatie in Benin en ondertekende een memorandum met het Beninse Ministerie van Industrie.Zakelijk: Het document geeft de locatie van het toekomstige zakencentrum aan.38 In april 2004 bezocht de minister van Handel en Industrie van Benin Ningbo en ondertekende een memorandum van overeenstemming, waarmee de volgende ronde van formele onderhandelingen begon.39
Nadat de officiële onderhandelingen over het zakencentrum waren begonnen, dienden de Chinese onderhandelaars in februari 2006 een ontwerp-BOT-contract in bij de regering van Benin. 40 Maar een nadere beschouwing van dit voorontwerp laat dit zien.Uit een tekstuele analyse van dit eerste ontwerp (in het Frans) blijkt dat het aanvankelijke standpunt van de Chinese onderhandelaars (dat de Beninse kant vervolgens probeerde te veranderen) vage contractuele bepalingen bevatte met betrekking tot de bouw, exploitatie en overdracht van het Chinese zakencentrum, evenals bepalingen inzake preferentiële behandeling en voorgestelde fiscale stimuleringsmaatregelen.41
Het is de moeite waard om een paar punten te vermelden die verband houden met de bouwfase van het eerste project.Sommigen zullen Benin vragen bepaalde “vergoedingen” te dragen, zonder te specificeren hoeveel die kosten zijn.42 De Chinese kant vroeg ook om een “aanpassing” van de lonen van de Beninese en Chinese arbeiders in het project, maar specificeerde niet het bedrag van de aanpassing.43 De voorgestelde paragraaf over China vereist ook dat pre-haalbaarheidsstudies en de gevolgen voor het milieu studies worden alleen door Chinese zijde uitgevoerd, waarbij wordt opgemerkt dat vertegenwoordigers van de onderzoeksbureaus (onderzoeksbureaus) impactstudies uitvoeren.44 In de vage bewoordingen van het contract ontbreekt ook een planning voor de bouwfase.In één paragraaf stond bijvoorbeeld in algemene termen dat “China feedback zal geven op basis van de resultaten van technische studies”, maar er werd niet gespecificeerd wanneer dit zou gebeuren.45 Op dezelfde manier vermelden de ontwerpartikelen geen veiligheidsprotocollen voor lokale werknemers in Benin.
In het ontwerpgedeelte over de activiteiten van het centrum bevinden zich onder de door de Chinese zijde voorgestelde bepalingen ook algemene en vage bepalingen.De Chinese onderhandelaars eisten dat de Chinese ondernemers die in het zakencentrum actief zijn, niet alleen groothandels- en detailhandelsgoederen in het centrum zelf zouden mogen verkopen, maar ook op de lokale markten van Benin.46 Deze eis druist in tegen de oorspronkelijke doelstellingen van het Centrum.De bedrijven bieden groothandelsartikelen aan die Beninese bedrijven in China kunnen kopen en op grotere schaal als detailhandelsartikelen kunnen verkopen in Benin en in heel West-Afrika.47 Onder deze voorgestelde voorwaarden zou het centrum Chinese partijen ook toestaan ‘andere commerciële diensten’ aan te bieden, zonder te specificeren welke.48
Andere bepalingen van het eerste ontwerp waren eveneens eenzijdig.Het ontwerp stelt voor, zonder de betekenis van de bepaling te specificeren, dat belanghebbenden in Benin geen “enige discriminerende actie tegen het Centrum” mogen ondernemen, maar de bepalingen lijken een grotere discretie mogelijk te maken, namelijk “in de grootst mogelijke mate”.Streef ernaar om banen te scheppen voor de lokale bewoners in Benin, maar gaf geen details over hoe dit precies zou gebeuren.49
De Chinese verdragsluitende partijen hebben ook specifieke vrijstellingseisen gesteld.De paragraaf vereist dat “de Benin-partij geen enkele andere Chinese politieke partij of land in de subregio (West-Afrika) zal toestaan een soortgelijk centrum op te richten in de stad Cotonou gedurende dertig jaar vanaf de datum waarop het centrum in gebruik werd genomen.“50 bevat zulke dubieuze termen die benadrukken hoe Chinese onderhandelaars de concurrentie van andere buitenlandse en andere Chinese spelers proberen te onderdrukken.Dergelijke uitzonderingen weerspiegelen hoe Chinese provinciale bedrijven proberen te concurreren met andere bedrijven, waaronder andere Chinese bedrijven51, door een bevoorrechte, exclusieve zakelijke aanwezigheid te verwerven.
Net als de voorwaarden voor de bouw en exploitatie van het Centrum vereisen de voorwaarden met betrekking tot de mogelijke overdracht van het project aan de controle van Benin dat Benin alle daarmee verband houdende kosten en uitgaven draagt, inclusief honoraria van advocaten en andere uitgaven.52
Het ontwerpcontract bevat ook verschillende door China voorgestelde clausules met betrekking tot voorstellen voor een voorkeursbehandeling.Eén bepaling was bijvoorbeeld bedoeld om land aan de rand van Cotonou, genaamd Gboje, veilig te stellen om magazijnen te bouwen voor Chinese bedrijven die verbonden zijn met het winkelcentrum om inventaris op te slaan.53 De Chinese onderhandelaars eisten ook dat Chinese operators zouden worden toegelaten.54 Als de Beninese onderhandelaars deze clausule aanvaarden en vervolgens van gedachten veranderen, zal Benin gedwongen zijn de Chinese verliezen te compenseren.
Onder de aangeboden tarieven en voordelen eisen de Chinese onderhandelaars ook mildere voorwaarden dan die zijn toegestaan door de nationale wetgeving van Benin, waarbij concessies worden geëist voor voertuigen, training, registratiezegels, managementvergoedingen en technische diensten, en de lonen van Benin.Chinese arbeiders en exploitanten van zakencentra.55 De Chinese onderhandelaars eisten ook belastingvrijstelling op de winsten van Chinese bedrijven die in het centrum opereren, tot een niet gespecificeerd plafond, materialen voor het onderhoud en de reparatie van het centrum, en publiciteit en publiciteitscampagnes om de activiteiten van het centrum te promoten.56
Zoals uit deze details blijkt, stelden de Chinese onderhandelaars een aantal eisen, vaak in strategisch vage bewoordingen, gericht op het maximaliseren van hun onderhandelingspositie.
Nadat ze de conceptcontracten van hun Chinese tegenhangers hadden ontvangen, startten de Beninese onderhandelaars opnieuw een grondige en actieve multi-stakeholder studie, die tot aanzienlijke veranderingen leidde.In 2006 werd besloten specifieke ministeries aan te wijzen die de regering van Benin vertegenwoordigen om stedelijke infrastructuurcontracten te herzien en te wijzigen en om de voorwaarden van dergelijke deals te herzien in coördinatie met andere relevante ministeries.57 Voor dit specifieke contract is het belangrijkste deelnemende ministerie van Benin het Ministerie van Milieu, Habitat en Stedelijke Planning, dat als centraal punt fungeert voor het beoordelen van contracten met andere ministeries.
In maart 2006 organiseerde het ministerie een onderhandelingsbijeenkomst in Lokossa, waarbij een aantal vakministeries58 werd uitgenodigd om het project te beoordelen en te bespreken, waaronder het ministerie van Handel en Industrie, het ministerie van Arbeid en Sociale Voorzieningen, het ministerie van Justitie en Wetgeving, het Directoraat-generaal Economie en Financiën, begrotingsverantwoordelijkheden Directoraat-generaal en het ministerie van Binnenlandse Zaken en Openbare Veiligheid.59 Gezien het feit dat het wetsontwerp alle aspecten van het economische en politieke leven in Benin kan beïnvloeden (inclusief de bouw, het ondernemingsklimaat en belastingen, enz.), hebben vertegenwoordigers van elk ministerie een formele gelegenheid om de specifieke bepalingen te herzien in overeenstemming met de bestaande bepalingen in hun respectieve sectoren en zorgvuldig de door China voorgestelde voorzieningen evalueren. Mate van naleving van lokale regelgeving, codes en praktijken.
Deze terugtrekking bij Lokas geeft de Beninese onderhandelaars tijd en afstand tot hun Chinese tegenhangers, evenals elke mogelijke druk waarop zij mogelijk staan.Vertegenwoordigers van het Beninese ministerie die bij de bijeenkomst aanwezig waren, stelden een aantal wijzigingen in het ontwerpcontract voor om ervoor te zorgen dat de voorwaarden van het contract in overeenstemming waren met de Beninese regelgeving en normen.Door gebruik te maken van de expertise van al deze ministeries, in plaats van één agentschap te laten domineren en bevelen, zijn de functionarissen van Benin in staat geweest een verenigd front te handhaven en hun Chinese tegenhangers ertoe aan te zetten zich dienovereenkomstig aan te passen in de volgende onderhandelingsronde.
Volgens de Beninese onderhandelaars duurde de volgende gespreksronde met hun Chinese tegenhangers in april 2006 drie “dagen en nachten” heen en weer.60 Chinese onderhandelaars stonden erop dat het centrum een handelsplatform zou worden.(niet alleen groothandels)goederen, maar het Beninse ministerie van Industrie en Handel maakte hier bezwaar tegen en herhaalde dat dit juridisch onaanvaardbaar was.
Over het geheel genomen heeft de multilaterale pool van regeringsdeskundigen van Benin de onderhandelaars in staat gesteld om aan hun Chinese tegenhangers een nieuw ontwerpcontract voor te leggen dat beter in overeenstemming is met de regels en voorschriften van Benin.De eenheid en coördinatie van de Beninese regering heeft de pogingen van China om te verdelen en te regeren bemoeilijkt door delen van de Beninese bureaucraten tegen elkaar op te zetten, waardoor hun Chinese tegenhangers gedwongen werden concessies te doen en te voldoen aan lokale normen en zakelijke praktijken.De onderhandelaars van Benin sloten zich aan bij de prioriteiten van de president om de economische banden van Benin met China te verdiepen en de banden tussen de respectieve particuliere sectoren van de twee landen te formaliseren.Maar ze slaagden er ook in de lokale Beninse markt te beschermen tegen de vloed aan Chinese detailhandelsgoederen.Dit is van belang omdat de hevige concurrentie tussen lokale producenten en Chinese concurrenten het verzet tegen de handel met China begint te voeden onder Beninese handelaren die actief zijn op grote markten zoals Duntop Market, een van de grootste open markten van West-Afrika.61
De terugtrekking verenigt de regering van Benin en helpt de Beninse functionarissen een coherenter onderhandelingsstandpunt te krijgen dat China heeft moeten aanpassen.Deze onderhandelingen laten zien hoe een klein land kan onderhandelen met een grootmacht als China, als deze goed worden gecoördineerd en uitgevoerd.
Posttijd: 18 oktober 2022